Επεράσαμε όμορφα...

Αχ αυτά τα μαξιλάρια...


Δεν μας πτόησε ο καιρός που ήταν συννεφιασμένος και έβρεχε, γιατί μέσα είχε έναν Ήλιο ΝΑ (με το συμπάθιο...)

Η Κατερίνα Τσομή επί τω έργω...

Μαζευτήκαμε που λέτε οι μαμάδες με τα παιδιά μας, η Κατερίνα, η Νάντια και η Χαριάννα και καθήσαμε όλοι κάτω στα μαξιλάρια (το πως σηκωθήκαμε μετά ορισμένες μαμάδες-ονόματα να μην λέμε, οικογένειες να μην θίγουμε-δεν θα το σχολιάσω εδώ γιατί δεν με συμφέρει.).. και συστηθήκαμε φτιάχνοντας έναν ιστό... και η Κατερίνα μας διάβασε το παραμύθι «Ποιός φοβάται τον Μπαμπούλα;» αλλά στα μισά του παραμυθιού σταμάτησε πάνω στο καλύτερο.... και μας έδωσε πολύχρωμα χαρτιά και μπογιές να ζωγραφίσαμε τον Μπαμπούλα όπως τον φανταζόμαστε ο καθένας...και δεν είναι τυχαίο που οι μαμάδες κάναμε τεράστιους και άγριους Μπαμπούλες, ενώ τα παιδιά μας μικρούς και χαριτωμένους....τα παιδιά επιβεβαιώθηκαν από το παραμύθι.... που μας έδωσε την αφορμή να μιλήσουμε για τους φόβους μας τόσο οι μαμάδες, όσο και τα παιδιά και να συζητήσουμε πώς θα βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να τους διώξουμε μακρυά...Και μετά όλο αυτό το κάναμε παιχνίδι θεατρικό και γελάσαμε με την καρδιά μας...και η Χαριάννα έφερε ένα πανέμορφο κουτί όπου ρίξαμε όλους τους φόβους μας για να φύγουν μακρυά....και μετά παίξαμε μουσικά μαξιλάρια (όχι δεν σχολιάζω το πώς σηκωνόμασταν από τα μαξιλάρια οι μαμάδες, γι αυτό άλλωστε τα πιτσιρίκια μας κατατρόπωσαν...) και χορέψαμε και περάσαμε τόσο όμορφα....

Μουσικά μαξιλάρια...



Σχόλια