Απλά πράγματα...


Πριν λίγο καιρό χρειάστηκε να παραδώσω κάτι χαρτιά αργά το απόγευμα και δεν είχα άλλη επιλογή από το να πάρω τον μικρό μου μαζί. Ήταν δειλινό μιας όμορφης μέρας και αφού η παράδοση ήταν σχετικά κοντά στο σπίτι μας, αποφασίσαμε να πάμε με τα πόδια για να εγκαινιάσουμε τον καινούργιο ποδηλατοδρόμο της περιοχής ( που έγινε από τον ΟΣΕ στα πλαίσια των ανταποδοτικών έργων, λόγω της χρόνιας ταλαιπωρίας των κατοίκων του δήμου μας από τα έργα για την υπογειοποίηση των γραμμών του τρένου).
Επιστρέφοντας, αγοράσαμε από ένα σακουλάκι με ποπ κορν, καθίσαμε λίγο σ’ένα παγκάκι και κουβεντιάζαμε, μ΄εμένα να παρατηρώ πόσο ευτυχισμένος ήταν ο γιος μου από αυτή την τόσο απλή βόλτα. Εντάξει, έπαιξε ρόλο και που γενικά δεν επιτρέπονται πατατάκια, ποπ κορν και λοιπά ανθυγιεινά στο σπίτι μας και που βρήκε και μια «τάπα» στη συσκευασία που δεν είχε στη συλλογή του (ελάτε τώρα που δεν ξέρετε τι είναι οι «τάπες»!!!!)  

Σταυρόλεξο στο μπαλκόνι...

Η αφορμή που το ξαναθυμήθηκα όλο αυτό, είναι επειδή το Σάββατο το βράδυ αφού δεν είχαμε αγωνιστικές υποχρεώσεις την Κυριακή και είχαμε ρίξει και έναν δίωρο μεσημεριανό υπνάκο μαμά και γιος (πράγματα που δεν συμβαίνουν συχνά), μετά το βραδινό μπάνιο, καθίσαμε στην μικρή μας βεράντα, ανάψαμε το κερί και λύσαμε σταυρόλεξο. Και είδα πάλι την ίδια ευτυχία να ξεχειλίζει....


Παίζοντας με τα LEGO...

Κι αν έχει ένα δωμάτιο γεμάτο παιχνίδια που δεν παίζει ποτέ, (στο μαγαζί που πήγαμε να ψωνίσουμε τις προάλλες όμως, έπαιξε με τα LEGO τα ίδια αυτά που έχει και στο σπίτι, απόδειξη η φωτογραφία), αυτό που τον κάνει βαθύτατα ευτυχισμένο τελικά, είναι αυτά τα απλά, απλούστατα πράγματα: Χρόνος αποκλειστικός με τη μαμά ή τον μπαμπά....

Τι κρίμα που δεν μπορούμε να τους τον χαρίζουμε συχνότερα...      

Σχόλια

  1. εχεις απολυτο δικιο! εμεις ψαχνομαστε τι παιχνιδι να βρουμε, τι αλλο να αγορασουμε για να τα εξιταρουμε, τι αλλο μπορουμε να τους προσφερουμε για να ειναι πιο ευτυχισμενα και τελικα το μονο που ζητανε ειναι χρονο μαζι μας! η δικια μου βεβαια εχει ξεφυγει λιγο, οταν κανω δουλειες κρεμεται απο πανω μου και αν με δει να καθομαι στο λαπτοπ ερχεται και πεφτει πανω μου και αρχιζεια τα γαργαλητα και αν δει οτι δεν πιανουν εμαθε και παταει το κουμπακι που κλεινει το λαπτοπ! οχι παιζουμε δηλαδη!
    Βοηθεια μας κοινως αλλα ειναι τοσο μοναδικα αξιαγαπητα τα σκασμενα (κου κου βα!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου