Τι θέλει αυτός ο άγνωστος...

Πριν 2-3 χρόνια, είχα βρει χαζεύοντας στο βιβλιοπωλείο του αεροδρομίου περιμένοντας την πτήση μου, το βιβλίο «Τι θέλει αυτός ο άγνωστος» της Baerbel Spathelf, των εκδόσεων MODERN TIMES.

Εντυπωσιάστηκα με τον απλό και πρωτότυπο τρόπο που έδειχνε στα παιδιά πώς να προστατεύουν κάθε στιγμή τον εαυτό τους από τους αγνώστους. Το σημείωσα στο μυαλό μου και όταν γύρισα από το ταξίδι, το έψαξα και το πήρα.
Πέρυσι θεώρησα πως ήταν η κατάλληλη στιγμή για να το διαβάσουμε με το μικρό μου για να τον μυήσω λίγο σ’ αυτά τα θέματα, χωρίς να τον τρομάξω. Δεν έδειξε το ίδιο ενδιαφέρον που δείχνει με άλλα βιβλία, δεν το διάβαζε κάθε μέρα για την υπόλοιπη εβδομάδα όπως κάνει με άλλα βιβλία και γρήγορα ξεχάστηκε στα ράφια της βιβλιοθήκης του.

Τώρα τα συνειδητοποιώ αυτά, μετά το προχθεσινό δυσάρεστο συμβάν και τον καυγά μας.
Και εξηγούμαι:
Προχθές βγήκαμε στον πεζόδρομο και την πλατεία με τις κούνιες, που βρίσκονται μπροστά από το δημοτικό σχολείο της γειτονιάς μας, για να παίξει. Έχει μεγαλώσει πια και δεν κάνει κούνιες, αλλά «λυσσάει» κάνοντας ποδήλατο και παίζοντας μπάλα. Κάποια στιγμή τον χάνω. Περιμένω να έρθει με το ποδήλατο από τον γύρο που κάνει, πουθενά! Τρελαίνομαι! Αρχίζω να ψάχνω και με τα πολλά τον βρίσκω. Είχε βρει έναν συμμαθητή του, είχε παρατήσει το ποδήλατο και είχαν κάτσει σε σημείο που δεν ήταν ορατό για να παίξουν!
Τέλος πάντων, μετά το κατσάδιασμα, αφήνει το ποδήλατο κοντά μου και πάει μπροστά στο σχολείο να παίξει μπάλα. Σε χρόνο dt τον ξαναχάνω! Φρίκη! Για να μην μακρηγορώ και σας αφήνω σε αγωνία, είχε σκαρφαλώσει τα κάγκελα μαζί με άλλους φίλους του, είχαν μπει μέσα στο σχολείο και είχαν πάει από την πίσω μεριά!
Ξανά κατσάδιασμα, καβαλάει το ποδήλατο για φύγουμε και τον ξαναχάνω!
Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι ακολούθησε ένας ωραιότατος καυγάς, όπου επενέβη η αδερφή μου λέγοντας πως μάλλον πρέπει να του εξηγήσω τους κινδύνους και τον μικρό να επιμένει ότι δεν του έχω εξηγήσει τους κινδύνους ποτέ! Χα!
Συμπέρασμα: Το βιβλίο πρέπει να διαβάζεται συχνά και να γίνεται όμορφη συζήτηση κάθε φορά για να εμπεδωθούν οι κίνδυνοι. Παρόλο που χαίρομαι που ανεξαρτητοποιείται και δεν θέλω να τον τρομάξω, τελικά δυστυχώς είναι απαραίτητο.
Λυπάμαι πολύ που πρέπει να είναι έτσι και νοσταλγώ τα χρόνια που εγώ έπαιζα ξέγνοιαστη στην ίδια αυτή πλατεία (που τότε ήταν αλάνα) και οι γονείς μου έβγαιναν μόνο όταν σκοτείνιαζε να μας φωνάξουν να μαζευτούμε.
Δυστυχώς το παιχνίδι των παιδιών μας σε εξωτερικούς χώρους, εξαρτάται από τον δικό μας ελεύθερο χρόνο, που δεν είναι απεριόριστος και όσος χρειάζονται και αυτό είναι το «αγκάθι» και το στοίχημα που καλούμαστε να κερδίσουμε ως γονείς, ψάχνοντας την σωστή ισορροπία.
 
Λίγα λόγια για το βιβλίο:  
Ο Φίλιππος και η Κατερίνα συναντούν έναν άγνωστο άντρα στην παιδική χαρά. Όταν εκείνος ζητά να μάθει τα ονόματά τους και προσφέρεται να τους γυρίσει στο σπίτι με το αυτοκίνητο, τα δύο αδελφάκια απομακρύνονται τρομαγμένα. Μαζί με τη βοήθεια της μαμάς και μιας «μυστικής» λέξης, ο Φίλιππος και η Κατερίνα θα μάθουν πώς να προστατεύουν κάθε στιγμή τον εαυτό τους από τους αγνώστους.
Έχει όμορφη, πολύχρωμη, φωτεινή εικονογράφηση των σκηνών της καθημερινότητας που βοηθούν στην κατανόηση της ιστορίας. Και μεγάλα γράμματα για εύκολη ανάγνωση ακόμη και από τα ίδια τα παιδιά.
Το βιβλίο ανήκει στη σειρά «φόβοι και συνήθειες των παιδιών» από την κατηγορία «καθημερινές καταστάσεις» Είναι ιστορίες που δείχνουν στα παιδιά με πρωτότυπο τρόπο πώς ν’αντιμετωπίσουν τους φόβους τους και ν’απαλλαγούν από βρεφικές συνήθειες. Απευθύνεται σε παιδιά προνηπίου, νηπιαγωγείου και μεγαλύτερα.
Παρόλο που είναι «δύσκολο» θέμα, ο τρόπος που παρουσιάζεται, σε συνδυασμό με τις όμορφες φωτεινές εικόνες, δεν φοβίζει, αλλά αντιθέτως δείχνει στα παιδιά πως το να προστατεύουν τον εαυτό τους από τους αγνώστους δεν είναι τόσο δύσκολο όσο φαντάζονται.


Αρνητική εντύπωση μου έκανε η παντελής «απουσία» του μπαμπά από την ιστορία.
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχουν 10 κανόνες που καλύπτουν όλο το φάσμα των θεμάτων που καλό είναι να συζητηθούν και να ακολουθούν τα παιδιά. Από τον κανόνα να μην απαντούν σε ερωτήσεις αγνώστων στο τηλέφωνο ή στο διαδίκτυο, την διευκρίνηση ότι δεν είναι κακό να λένε «όχι» ακόμα και στους μεγάλους, έως την ανάγκη να πουν στους γονείς τους αν τους συνέβη κάτι δυσάρεστο ή παράξενο και τους έχει ζητηθεί να το κρατήσουν μυστικό.
Οι δυνατότητες για συζήτηση όλων αυτών των θεμάτων ατελείωτες και απεριόριστες.
Σε γενικές γραμμές η έκδοση είναι αρκετά καλή, το εξώφυλλο σκληρό και οι σελίδες σχετικά χονδρές για να μην σκίζονται εύκολα.

Υ.Γ. Το κομμάτι της παρουσίασης του βιβλίου έγινε πρώτη φορά στους Μικρούς Μεγάλους.


Σχόλια

  1. Γεια σου, Φλώρα! Πολύ ενδιαφέρον. Η αλήθεια είναι ότι θίγεις ένα πολύ σημαντικό ζήτημα, ειδικά με τις εξαφανίσεις παιδιών, μεγάλων και μικρών, που ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις και δεν θέλουμε με τίποτα να ζήσουμε εμείς οι ίδιοι. Είναι ο χειρότερος φόβος του γονιού. Καλό Σ/Κ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. πολύ ενδιαφέρον πραγματικά.. σ΄ευχαριστούμε που το μοιράστηκες μαζί μας.
    Αναρωτιόμουν... γράφει για ποιές ηλικίες προτείνεται το βιβλίο;
    Επίσης... είναι αλλιώς όταν πρόκειται για αδελφάκια, σωστά; το μοναχικό παιδί είναι πιο ευάλωτο μου φαίνεται...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Από τις εκδόσεις γράφουν ότι απευθύνεται σε παιδιά προνηπίου, νηπιαγωγείου και μεγαλύτερα. Για τα αδερφάκια και τα μοναχικά παιδιά δεν ξέρω, να σου πω την αλήθεια, θα είχε ενδιαφέρον η άποψή σου, αφού είσαι παιδοψυχολόγος...

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα! Μόλις σε επέλεξα για το βραβείο υπέροχου blog! Πέρνα από το blog μου να το παραλάβεις! http://cretamumchristina.blogspot.com/2013/06/blog.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Κοριτσάκι καλώς σε βρήκα και εδώ!
    Αυτό το βιβλίο μάλλον μας χρειάζεται! Καλό βράδυ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλώς όρισες Έφη! Πολύ χρήσιμο βιβλίο πραγματικά!

      Διαγραφή
  5. Λοιπον εμενα η μικρη εχει αρχισει και φευγει απο τα χερια μου μεσα εδω και αρκετο καιρο, και απο καιρο θελω να ανεβασω αναρτηση σχετικη με το θεμα!
    Το συγκεκριμενο βιβλιο δεν το εχω ακομα, εχω δυο αλλα της ιδιας συγγραφεως και σειρας: ''Η πιπιλα μου και η νεραιδα'' και τον ''Μάγο Γιογιοδουλη''
    Αυτο που πρόσεξα και εγω και στα δυο αυτα βιβλία είναι ότι ο μπαμπας δεν υπάρχει πουθενά! σαν τα κλασσικά παραμύθια που ποτε δεν υπάρχει μαμά αλλά μια κακιά μητρια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Παρόλα αυτά είναι πολύ χρήσιμο βιβλίο για την περίπτωση που το θέλουμε, έτσι δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου