Μια φιλοσοφία, ατάκες και ο Σάκης Ρουβάς!
Επανέρχομαι δειλά δειλά στην ενεργό δράση, μετά από 2 εφιαλτικούς μήνες... Όταν θα είμαι πιο ήρεμη, ίσως να καταφέρω να μοιραστώ, τη δοκιμασία που μου επιφύλασσαν αυτοί οι μήνες ( το υποψιαζόμουν , αλλά η πραγματικότητα ξεπέρασε τη διαίσθησή μου). Προς το παρόν κι ενώ νιώθω σαν να με πάτησε οδοστρωτήρας, προσπαθώ να μαζέψω το μυαλό μου και να εστιάσω στα όμορφα, γιατί τα προβλήματα δεν έχουν τελειώσει και αν δεν χαμογελάσουμε λιγάκι, δεν την «παλεύουμε» Στα πλαίσια μιας πιο αισιόδοξης νότας λοιπόν, τα «μαργαριτάρια» που λέει ο γιόκας μου, είναι το καλύτερο φάρμακο: Γυρίζοντας από την προπόνηση με το αυτοκίνητο, μια κυρία λίγο ευτραφής περπατά στην μέση του δρόμου. Με τα πολλά, αντιλαμβάνεται το αυτοκίνητο και κάνει στην άκρη. Μονολογεί: «Άντε, κυρία παχουλούλα! Στη γειτονιά μας έχουμε ένα δρόμο που ονομάζεται Σπάρτης. Φεύγοντας από το σπίτι ένα απόγευμα Σαββάτου, πηγαίνοντας επίσκεψη στα ξαδέρφια του, είναι πολύ χαρούμενος και τραγουδά: «Λα,λα,λα, Σπάρτης, το πάρτυ του Σ»!