Κάνε παιδί να δεις καλό....

Υποσχέθηκα ατάκες του μονάκριβου υιού μου που σημειώνω όταν μπορώ και προλαβαίνω εδώ και ένα χρόνο:


Φοράει ένα καινούργιο παντελόνι που ενώ του κάνει, τα μπατζάκια του είναι αρκετά μακρυά:
-«Μαμά κοίτα! Δεν χρειάζεται να φορέσω κάλτσες!»


Παίζει στο σαλόνι άλμα εις ύψος, παίρνει φόρα, πηδά πάνω από την πλάτη του καναπέ και προσγειώνεται πάνω στον άλλο καναπέ. Βλέποντας το έντρομο βλέμμα μου, μου λέει χαμογελαστός:
-«Μαμά, είδες πόσο θεαματικός είμαι;»


Βρίσκοντας δικαιολογίες για να μην του κόψω τα νύχια:
-«Βρε μαμά, αν μου κόψεις τα νύχια, πώς θα σκαλίζω τη μύτη μου;»


Συζητώντας με τον σύζυγο και προσπαθώντας να τον «πιέσω» (τον σύζυγο) να πάει να κουρευτεί, λέω ότι είναι πιο ωραίος όταν είναι κουρεμένος. Επεμβαίνει λέγοντας με έμφαση:
-«Κουρεμένος, ξεκουρεμένος ο μπαμπάς μου είναι ωραίος!»





Διαλέγει με περισσή προσοχή τα κομμάτια καρπούζι που θα φάει ώστε να έχουν όσο το δυνατόν λιγότερα κουκούτσια, επειδή βαριέται να τα βγάζει/φτύνει. Δαγκώνοντας όμως ένα κομμάτι από αυτά που διάλεξε, αποκαλύπτονται πολλά κουκούτσια στο εσωτερικό του:
-«Πω, πω έπεσα σε παγίδα!»


Έχει έρθει ο τεχνικός, (παλιός φίλος και γείτονας του συζύγου) για να κάνει συντήρηση στα κλιματιστικά και στον ηλιακό θερμοσίφωνα. Ο πατέρας βοηθάει όπως μπορεί, επειδή ο βοηθός του τεχνικού δεν έχει έρθει αυτή τη φορά μαζί του. Παρατηρεί:
-«Πρώτη φορά βλέπω τον μπαμπά τόσο ....εργατικό!» (ούπς!)


Επιστρέφει με τον πατέρα του από την προπόνηση και διαπιστώνει ότι η μανούλα απουσιάζει, ενώ ο πατέρας έχει ξεκαθαρίσει ότι είναι κουρασμένος:
-«Πάει και η τελευταία μου ελπίδα να πάω στις κούνιες...» (όταν απουσιάζω από το σπίτι, του λείπω για καθαρά ...συναισθηματικούς λόγους!) 


Είμαστε μαζί στο κέντρο και κοντοστέκομαι σε ένα μαγαζί με γυναικεία ρούχα κοιτάζοντας τη βιτρίνα.
-«Μαμά τι κοιτάς, αυτά τα ρούχα είναι για κοπέλες!»
-«Μπα, κι εγώ δηλαδή τι είμαι;»
Έχει προσέξει το μάτι μου που...γυαλίζει και προσπαθεί να τα μπαλώσει:
-«Εσύ είσαι...γυναικοκοπέλα!»


Παρακολουθεί ένα βιντεοκλίπ σε ένα μουσικό κανάλι στην τηλεόραση. Ο ένας από τους δύο τραγουδιστές είναι και συνθέτης και υπήρξε συμμαθητής της αδερφής μου. Του το αναφέρω, δράττοντας την ευκαιρία για να συνδέσω τα μαθήματα του σχολείου με την πραγματική ζωή:
-«Ο συγκεκριμένος ήταν πολύ καλός στα Μαθηματικά. Ξέρεις Αγγελάκο, όσοι είναι καλοί στα Μαθηματικά γίνονται πολύ καλοί μουσικοί, εφόσον τους ενδιαφέρει η μουσική βέβαια»
-«Και όσοι είναι καλοί στη Γλώσσα, τι γίνονται;»
Και πριν προλάβω να απαντήσω:
-«Άνεργοι, όπως εσύ!» (γκλουπ!)  


Ξαφνικά με ρωτάει:
-«Μαμά, αν η καθαριότητα είναι μισή αρχοντιά, η άλλη μισή τι είναι; »

Σχόλια

  1. Το παιδί σου είνια μεγάλη μάρκα!!!!Αυτό...και που είσαι κυρία μου...καλή δύναμη!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φοβερός!! :)
    Αυτό με το καρπούζι το έχω κι εγώ (ουπς.. παιδικές συνήθειες που δεν κόβονται εύκολα!) οπότε έλιωσα με την παγίδα!!
    Πάντως για λύσε μας βρε μαμά και την τελευταία απορία.. Ποια είναι η άλλη μισή;;

    Πολλά φιλιά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Λατρεύω να διαβάζω ατάκες των παιδιών πόσο μάλλον του δικού σου! Φιλιά πολλά, να μας γράφεις πιο συχνά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου